Sjálfspróf

Það er gaman að sjá að einhverjir sakna mín af fésbókinni.  Ég get hughreyst ykkur með því að ég mun snúa aftur von bráðar.  Það er bara einhvernvegin þannig að stundum fæ þá flugu í höfuðið að ég þurfi að sanna fyrir sjálfri mér að það eina sem ég þurfi að gera sé að ákveða að gera eitthvað og framkvæma það svo.  Þetta fésbókarbindindi er einmitt þannig.  Einu sinni prjónaði ég heila flík á nokkrum dögum bara til að sanna að ég gæti vel prjónað ef ég bara vildi.  Flíkin var vel nothæf og á enn sinn sess í fataskápnum.  Ég hef hins vegar ekki prjónað neitt vitrænt síðan þá, enda búin að sýna það og sanna að ef ég þarf þá get ég.

Annars er allt fremur meinhægt.  Lítið unnist í verkefni það sem af er þessarar viku og dagarnir farið í undirbúning fyrir fund morgundagsins.  Af því tilefni sit ég hér með nokkrar spennandi fræðigreinar fyrir framan mig.  Sjónvarpið er meðvirkt í þessu og sér til þess að ekkert freisti mín á skjánum en þar rúllar nú svarthvít teiknimynd um unga vísindakonu sem rænt er í París einhvern tíman í framtíðinni.  Mögulega endar þetta með því að ég láti verða af áformum mínum um að setja sjónvarpið í geymsluna.  Ég hef nefnilega oft íhugað að sanna fyrir sjálfri mér að ég geti vel lifað sjónvarpslaus.  Mögulega læt ég sjónvarpið flakka þegar ég logga mig aftur inn á fésið

Yfir og út í bili

GEH