Af stóra kaffimálinu...........

Ég get byrjað á því að gleðja ykkur með því að nú er hægt að ganga nokkuð öruggum og þurrum fótum til og frá vinnu.  ÉG er því úr mestu lífshættunni í bili og get haldið ótrauð áfram að bægslast um Nautastöðina og helsta nágrenni.  Það ætti líka farið að vera nokkuð óhætt fyrir vinnufélaga mína að láta sjá sig á svæðinu.  Ég er nefnilega orðin hundleið á að tala við sjálfa mig og drepa flugurnar sem eru minn eini félagsskapur á skrifstofunni þessa dagana. 

Í leiðindum mínum, seinnipart dagsins, datt mér í hug að þetta væri kjörinn tími til að framkvæma hið mjög svo þarfa verk að laga til í inboxinu í tölvupóstinum mínum.  Það kom nú þó ekki eingöngu til af einskærum metnaði og dugnaði af minni hálfur heldur datt mér í hug að sífellt frost og hrun póstforritsins gæti mögulega stafað af þeim þúsundum (já þarna á raunverulega að standa þúsundum) tölvupósta, af öllum stærðum og gerðum, sem þar var að finna.  Bretti ég því upp ermar, smellti nokkrum góðum smellum á play-lista á Youtube og hófst handa.  Verkefnið reyndist í fyrstu nákvæmlega jafn ömurlega leiðinlegt og mig hafði grunað en ég lét ekki deigan síga og söng hástöfum með Eminem of fleiri snjöllum tónlistarmönnum meðan ég plægði í gegnum misjafnlega merkilegar póstsendingar og furðaði mig með sjálfri mér á því hvers vegna í ósköpunum ég hafði séð ástæðu til að geyma dramatískar orðsendingar eins og “osturinn er komin” eða “viljið þið passa að læsa útidyrunum ef þið eru síðasti maður út”.

Í kringum 18 febrúar 2010 dró þó til tíðinda í pósthólfinu enda rakst ég þar á pósta sem skrifaðir höfðu verið í kringum “stóra kaffimálið” sem upp kom í Hvannahúsinu. 

Stóra kaffimálið olli einmitt nokkur uppþoti á sínum tíma enda um grafalvarlegt mál að ræða.  Áður en lengra er haldið er rétt að upplýsa lesendur um það að ég er ákaflega kaffiþyrst kona og þarfnast nokkuð stöðugs framboðs af kaffi til að komast í gegnum normal vinnudag..  Einhverjir myndu jafnvel vilja halda því fram að kaffi, eða öllu heldur, skortur á kaffi, kæmi niður á minni, annars dagfarsprúðu persónu þó ég vilji kannski ekki alveg taka svo djúpt í árinni.  Það er líka vert að minna, á þessu stigi málsins, á þá óskráðu reglu sem gildir í sameiginlegum kaffistofum og gerir ráð fyrir að sá eða sú sem klárar kaffið úr könnunni, hellir að sjálfsögðu upp á meira.

Nokkur misbrestur virtist vera á því að menn virtu þessa reglu á sameiginlegri kaffistofu í Hvannahúsinu og varð ég eðlilega vör við það þar sem ég fór allnokkrar ferðir á dag til að fylla á bollann minn.  Óneytanlega lágu nokkrir undir grun um en aldrei gat ég þó staðið nokkurn mann að verki fyrr en að dag nokkurn dró til tíðinda og varð það kveikjan að eftirfarandi tölvupósti sem ég sendi á “starfsmenn hússins”

 

Að gefnu tilefni tel ég nauðsynlegt að árétta það að kaffið hellir ekki upp á sig sjálft.  Kaffikönnurnar eru ekki þeim töframætti búnar búnar að í þeim birtist kaffi fyrir einskæra galdra.  Það er því fullkomlega óskiljanlegt í alla staði að fullorðið fólk geti ekki sýnt þá lámarks tillitsemi að hella upp á kaffi  ef þeim verður á að klára úr könnunni.  Síðast í gær horfði ég upp á veltilhafðan miðaldra karlmann klára kaffið og laumast svo flóttalegur út kaffistofunni í þeirri von að enginn hefði tekið eftir.   Undrun mín var slík að ég hafði ekki einu sinni rænu á að skammast yfir því, þau mistök mun ég hins vegar ekki gera aftur.   
Þetta er ekki mjög flókið.  Meira að segja konur geta hellt upp á kaffi svo að veltilhafðir heldri menn hljóta nú að ráða við þetta enda er kaffikannan ekki mjög hættulegt fyrirbæri.
Mér þætti því vænt um að sá sem klárar kaffið ANDSKOTIST TIL AÐ HELLA UPP Á HELVÍTIS KÖNNUNA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Af einhverjum ástæðum olli þessi póstur nokkrum titringi og ekki laust við að ég yrði vör við að menn tækju stóran sveig ef þeir urðu fyrir því að mæta mér á ganginum og einn maður sá ástæðu til að tilkynna mér, einn morguninn, með hálfgerðum hræðslutón í röddinni “að það væri sko til nóg nýlagað kaffi uppi”.  

Allt þetta rifjaðist nú upp um leið og ég pældi í gegnum þrifin á pósthólfinu.  Jafnframt komu í ljós nokkrir svarpóstar sem t.d. innihéldu leiðbeiningar um hvernig bjarga ætti sér úr vandræðum á kaffistofunni eins og t.d. þessi

 

Vil benda á eina leið:

 

1.   hlustið vel

2.   kíkið niður á bílaplan

3.   hlustið aftur

4.   hellið í snatri í bollann (með loki)

5.   hlustið – enginn að koma (samt hætta á að mæta Gunnfríði á ganginum)

6.   út á svalir og niður (brunastigann)

 

Ekki skrítið að sagt sé, að kaffi sé hættulegt

 

Einnig bárust vísur:

 

Gamminn lætur Gunnfríður   

geisa um sali víða.

Tiplar um og tröllríður

húsum út af miðaldra kalli

 

Nú er ég flutt úr Hvannahúsinu og, í dag, læddist óneytanlega að mér sá grunur að mögulega hefði húsfélag Hvannahússins gert samning við Bændasamtökin um að koma mér á brott úr húsinu.  

Á Nautastöðinni er líka sjálfvirk kaffivél....... Tilviljun??????

Athugasemdir

[B (IP-tala skráð) 1.9.2010 kl. 14:21]

og núna er súkkulaði með kaffinu því USS var að koma frá útlöndum. Annars ættum við kannski að leigja út annað skrifborðið okkar því okkur tekst leiðinlega mikið að vera á skjön þessar vikurnar